- месер
- зат. жерг. Есер, ақымақ, жындысүрей. М е с е р м і з-а у: қырдың көгі тебіндесе болды, сол бір алдамшы үш жапырақты теңгешөптің төрт жапырақтысын іздеп әуре-сарсанға түсетін едік (О.Бөкеев, Үркер, 41). Жұрт совет өкіметінің атын жамылған м е с е р л е р д е н жан сауғалап кардон асса, менің әкемнің зираты да мынау іргеде жатыр (Қ.Ысқақ, Ақсу., 461).
Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі – Алматы: Мемлекеттік тілді дамыту институты. Б.Қалиев.. 2014.